ΠΡΟΜΗΘΕΑ

ΠΡΟΜΗΘΕΑ: ΕΤΣΙ ΕΖΗΣΑ
ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΩΝ

Επιστολή της προς τον εκδότη του «Δ»

[Την επομένη της ομιλίας της η Προμηθέα απέστειλε προς τον εκδότη του «Δ» επιστολή, όχι για να δημοσιευθεί (για ευνόητους λόγους) αλλά για ενημέρωσή μας σχετικά με τα συμβάντα στην εκδήλωση. Αργότερα στα συμβάντα αυτά δόθηκε ως γνωστόν, τεράστια δημοσιότητα και επί πλέον ο φόβος της Προμηθέας, ότι θα μπορούσαν να της κόψουν την υποτροφία με τη βοήθεια της οποίας σπούδαζε δυστυχώς επαληθεύτηκε: Σύμφωνα με πληροφορίες, που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, οι μεσαιωνικής ιδεολογίας επί κεφαλής της Ομογένειας έφθασαν στην τρισάθλια απόφαση να στερήσουν από αυτό το παιδί-θαύμα να διαπρέψει στις επιστήμες και να τιμήσει και την Ελλάδα. Ο φανατισμός και το μίσος του Χριστιανισμού ξανάζησε στην πιο σκοταδιστική και απάνθρωπη μορφή του, που θυμίζει εποχές ζόφου και μεσαιωνικού σκότους.

Κατόπιν των ανωτέρω οι λόγοι της μη δημοσίευσης της επιστολής της Προμηθέας προς τον «Δ» έπαυσαν να υπάρχουν. Την δημοσιεύομε λοιπόν εδώ, για να έχει ο αναγνώστης «από πρώτο χέρι» την αληθινή εικόνα των άθλιων συμβάντων της 28ης Ιανουαρίου στο Σικάγο, όπως τα βίωσε και τα περιγράφει η μεγαλοφυής αλλά και ηρωική αυτή νεαρή Ελληνίδα.]

Αγαπητέ κ. Λάμπρου,

Είμαι η Προμηθέα, που σας συνάντησα μαζί με τη μητέρα μου στο γραφείο σας δύο φορές μεταξύ 6ης και 8ης Ιανουαρίου. Ζήτησα τη βοήθειά σας για την παροχή πληροφοριών σχετικά με το έργο και τη στάση απέναντι στον Ελληνισμό των Ιωάννου Χρυσοστόμου, Μεγάλου Βασιλείου κ.λπ., καθ’ ότι μου ζητήθηκε από το Σ.Α.Ε. να εκφωνήσω λόγο για την Ελληνική Παιδεία. Σας ευχαριστώ για την βοήθειά σας.

Μου ζητήσατε να σας αφηγηθώ, ποιές θα ήταν οι αντιδράσεις του ακροατηρίου μετά την ομιλία. Ήταν λοιπόν Κυριακή 28 Ιανουαρίου, περί τις 2.30 το απόγευμα, όταν βρέθηκα εμπρός σε 500 άτομα μέσα σε εκκλησία, προκειμένου να ομιλήσω για την Ελληνική Παιδεία. Αριστερά και δεξιά μου κάθονταν ιερείς, ο ένας εξ αυτών ήταν ο μητροπολίτης Ιάκωβος. Σε επόμενη επιστολή μου θα σας δώσω τα ονόματα των τιμώμενων προσκεκλημένων, που κάθονταν μαζί μας στο βήμα.

Η ομιλία άρχισε με τη ορογένεση της Πελαγονίας και τη δημιουργία του Ελληνικού Πολιτισμού. (Σημ. «Δ»: Βλ. Η.Λ. Τσατσόμοιρου, «Ιστορία Γενέσεως της Ελληνικής Γλώσσας», εκδ. «Δαυλός» 1991) Έδωσα έμφαση στην αυθεντικότητα της Ελληνικής Γλώσσας κι έκανα λόγο για το ψεύδος του Φοινικικού Αλφαβήτου και το ψεύδος της Ινδοευρωπαϊκής Γλώσσας. Κατόπιν μίλησα για την πτώση του Ελληνικού Πολιτισμού. Εστίασα στα γεγονότα της Σκυθόπολης, στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο και στην αφήγηση του Προκόπιου για τις διώξεις των Ελλήνων κατά την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού. Υποστήριξα, ότι ποτέ δεν υπήρξε ελληνορωμαϊκό κράτος ούτε ελληνοχριστιανισμός και ότι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες ήταν οι διώκτες του οτιδήποτε που σχετιζόταν με τον Ελληνισμό, όλα προς χάρη της ορθόδοξης πίστης.

Συνέχισα μιλώντας για την προδοσία του ’21 και για τις προσπάθειες του Πατριαρχείου να κρατήσει τους Έλληνες αμόρφωτους και σκλαβωμένους στους Τούρκους. Εκείνη τη στιγμή έλαβα ένα χειρόγραφο σημείωμα από το βήμα, να σταματήσω αμέσως την ομιλία και να κατεβώ κάτω. Σε αυτό το σημείο κάποιος ονόματι Σταματάκος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την βιντεοσκόπηση, νομίζω ότι σταμάτησε την βιντεοσκόπηση κι άρχισε να φωνάζει, ότι θα έπρεπε να σταματήσω να μιλώ εναντίον της Εκκλησίας. Τα λόγια που άκουσα ήταν: «Έξω, έξω βρωμοθήλυκο». Τέσσερις-πέντε άνθρωποι του συμπαραστάθηκαν σε αυτή τη με βάρβαρο ζήλο συμπεριφορά του. Στην άλλη πλευρά της αίθουσας άλλοι φώναζαν στον Σταματάκο να σωπάσει και να με αφήσει να ολοκληρώσω την ομιλία μου. Κάθησα για λίγο στο βήμα κοιτώντας τον Σταματάκο. Είχα ερεθιστεί, γιατί δεν μπορούσα να ολοκληρώσω την ομιλία μου και διασκέδασα για την βλακώδη συμπεριφορά του Σταματάκου. Του είπα ήρεμα, ότι αυτά που έλεγα αποτελούσαν την ιστορική αλήθεια και αργότερα κατέβηκα ήρεμα από το βήμα, όπου με περίμενε η μητέρα μου.

Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο μητροπολίτης Ιάκωβος κι επέπληξε τον Σταματάκο για την αγένειά του. Είπε, πως είχα το δικαίωμα να πω τη γνώμη μου, αλλά θα έπρεπε να διαβάζω πιο αξιόπιστες πηγές. Με άλλα λόγια θεώρησε μη έγκυρα αυτά που έλεγε ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, ο Προκόπιος, ο Ροΐδης και ο «Γέρος του Μωριά» – Κολοκοτρώνης. Ωστόσο παραδέχθηκε δημόσια μερικούς από τους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες, όπως την καταστροφή μερικών ναών στην Ελλάδα και μερικών έργων τέχνης, που πραγματικά συνέβησαν από τους χριστιανούς, αλλά μόνο σαν σποραδικά φαινόμενα, που δεν εξέφραζαν την πλειοψηφία των χριστιανών.

Ισχυρίστηκε, πως η Εκκλησία ήταν εκείνη που πέτυχε την εθνική μας Ανεξαρτησία. Μίλησε για τον Π.Π. Γερμανό, για τα «κρυφά σχολειά», που ήταν ζωτικά για τη διατήρηση του Ελληνισμού. Επίσης ανέφερε, ότι τα έργα του Πλάτωνα υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας, γιατί το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης με κόπο διατήρησε τα έργα των Ελλήνων. Επίσης ανέφερε κάτι για τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε , που κρεμάστηκε; Παρακαλώ, διευκρινίστε. Ίσως ο «Δαυλός» έχει ήδη καλύψει αυτό το θέμα. Αυτό είναι καινούργιο για μένα. [Σημ. «Δ»: Βλ. τεύχος Μαρτίου 2007, όπως και το πρόσφατο βιβλίο μας «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας».)

Αν μου είχε επιτραπεί να ολοκληρώσω την ομιλία μου, θα είχα καλύψει όλες αυτές τις δηλώσεις που έκανε και θα είχα προσφέρει μία άλλη γνώμη, που θα αποδείκνυε τα αντίθετα. Ήδη πριν ολοκληρώσει τον λόγο του ο μητροπολίτης, άνθρωποι έρχονταν από παντού στην αίθουσα, για να με συγχαρούν. Εξήντα η περισσότεροι άνθρωποι ήρθαν να με αγκαλιάσουν, να με ευχαριστήσουν, ενώ αρκετοί άφησαν τις κάρτες τους η ζήτησαν να πάρουν το λόγο μου ολόκληρο η εξέφρασαν την επιθυμία να μου προσφέρουν τη βοήθειά τους, που ίσως χρειαζόμουνα, αντιλαμβανόμενοι ότι το περιεχόμενο τις ομιλίας μου μπορεί να δημιουργούσε αντιδράσεις από την Εκκλησία και από τα ηγετικά στελέχη του Σ.Α.Ε., οι οποίες θα είχαν επίπτωση στην ακαδημαϊκή μου πρόοδο, για την οποία πρωτύτερα το Σ.Α.Ε. είχε αναφέρει ότι θα ήταν χορηγός.

Νομίζω ότι αυτά τα σχόλια και μερικά άλλα παρόμοια δίνουν το νόημα των θετικών αντιδράσεων. Κανείς δεν ήρθε να με επιπλήξει. Όλη την ώρα ήμουν με παρέα αξιοσέβαστων αντρών και γυναικών, οι οποίοι είχαν πλήρη κατανόηση, έδειξαν προστατευτικότητα και με υποστήριξαν. Ο κ. Τομαράς ήταν σε αυτή την ομάδα. Εκτιμώ, ότι η προσβλητική γλώσσα και ο τρόπος του κ. Σταματάκου εξέθεσαν τον κ. Τομαρά, δεδομένου ότι ο κ. Σταματάκος φώναζε δημόσια στον κ. Τομαρά, ότι ήταν υπεύθυνος να εξετάση εκ των προτέρων το λόγο που επρόκειτο να εκφωνήσω, αλλά μη κάνοντας αυτό εκτέθηκε η πίστη. Ο κ. Τομαράς αναφέρθηκε στα λόγια του Σταματάκου όπως «κατάρα» εναντίον του τιμώμενου προσώπου του.

Αντιλήφθηκα, ότι, χωρίς να το θέλω, είχα προκαλέσει μεγάλο πόνο στον οικοδεσπότη, που με είχε προσκαλέσει να μιλήσω για τους Έλληνες και αισθάνθηκα άσχημα και για τους δύο μας. Στο τέλος της ημέρας ο κ. Τομαράς ευγενικά μας ευχήθηκε καληνύχτα και μου είπε να μην επιτρέψω στην αγένεια του Σταματάκου η στα συμβάντα αυτής της ημέρας να με επηρεάσουν. Θα ήθελα να πω κάτι που θα τον καθησύχαζε. Αγαπώ αυτό τον άνθρωπο βαθιά.

Ο μητροπολίτης Ιάκωβος μου έγραψε μία κάρτα ευχαριστώντας με προσωπικά για την «υπέροχη ομιλία» που έδωσα και λέγοντάς μου, ότι ήταν ενήμερος των προβλημάτων που έχει η Ελληνική Παιδεία. Είπε, ότι η ομιλία μου ήταν εμπνευσμένη. Πιστεύω, ότι μέσα στην καρδιά αυτού του ανθρώπου καίει η ελληνική φλόγα και πολλή σοφία έχει συσσωρευτή μέσα του κατά τη διάρκεια της μακράς ζωής του. Τον συμπάθησα πολύ, όταν με αποχαιρέτησε με «πατρική αγάπη».

Θα σας γράψω περισσότερα, όταν βρω χρόνο. Παρακαλώ, κρατήστε αυτά τα γραπτά εμπιστευτικά για λίγο. Θα σας εξηγήσω σε μερικές μέρες το λόγο. Είμαι καθ’ οδόν για μάθημα.

Με όλο μου το σεβασμό.

Προμηθέα

Υ.Γ.: Δεν ανέφερα στο λόγο μου τίποτα για το «Δαυλό». Η ομιλία δόθηκε μέσα σε εκκλησία και από τις δύο πλευρές μου καθόντουσαν κληρικοί. Αυτό μου έγινε γνωστό λίγα λεπτά πριν εισέλθω στην εκκλησία, στην οποία έγιναν η ομιλία και το γεύμα. Ένοιωσα καλύτερα να μην επιτρέψω σε κανέναν ωργισμένο να κακολογήσει τον «Δαυλό» με οποιοδήποτε τρόπο. Ελπίζω, ότι καταλαβαίνετε την πρόθεσή μου σε αυτή τη στάση που κράτησα. Είμαι πολύ υπερήφανη για το έργο σας. Είστε τουλάχιστον στα μάτια μου διαφωτιστής και μέσα από εσάς και από ανθρώπους σαν κι εσάς ίσως να έλθει και στην Ελλάδα η Αναγέννηση. Αυτό είναι διαφωτισμός, όπως δια του Πλήθωνα Γεμιστού συνέβη στην Ευρώπη τόσους αιώνες πριν.

[Λίγες ώρες πριν ανεβάσουμε στην ιστοσελίδα μας το παρόν άρθρο λάβαμε κα νέα επιστολή της Προμηθέας, την ακόλουθη:

Αγαπητέ κι αξιοσέβαστε «Δαυλέ»! Πολυαγαπημένοι Έλληνες!

Σας ευχαριστώ για την συμπαράστασή σας στην υπεράσπιση της Ελλάδας σαν έθνους, σαν μιας αιώνιας ιδέας.

Σας ευχαριστώ όλους σας για το ενδιαφέρον που δείξατε για τις σπουδές μου. Παρακαλώ, ησυχάστε και ευτυχείτε. Είμαι σίγουρη, πως η Δικαιοσύνη ποτέ δεν κοιμάται. Όλα θα πάνε καλά με εμένα. Ακόμα κι αν μου έλεγαν «μην ξαναμιλήσεις και θα είσαι εντάξει», σίγουρα θα ξαναμιλούσα. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου, ότι Εργασία είναι η δραστηριότητά μου εκείνη, που πρέπει να προάγει το ήθος και την ανθρωπιά μου, τα δικά μου κι εκείνα του έθνους μου κι εκείνα όλης της Ανθρωπότητας. Ζω, για να υπηρετώ και δεν έχω κάνει τίποτε περισσότερο απ’ αυτό που εσείς κάνετε κάθε ημέρα της ζωής σας, μέσα στην παλλόμενη καρδιά του «Δαυλού».

Με αδιάπτωτο σεβασμό και αγάπη σε όλους σας.

Έρρωσθε

Προμηθέα